by Αντρέι Κοτσεργκιν
Το CRADLE OF FEAR είναι μια ταινία που ξεκίνησα να την βλέπω με μισή καρδιά καθώς πρωταγωνιστεί σε αυτή ο Dani Filth.
Aka o τυπάς που ευθύνεται για την μουσική αθλιότητα των CRADLE OF FILTH…
Αν και οκ ίσως ο περίεργος της όλης υπόθεσης να είμαι εγώ που προτιμώ το BLACK METAL μου να μην μπασταρδευεται με την “αλτερνατιβ” ποζερια και να παραμένει απλά φουλ Edgy και γραφικό !
Πάντως προς μεγάλη μου έκπληξη το CRADLE OF FEAR αποδείχθηκε μια Βρετανική , Horror ανθολογία που προσφέρει στον θεατή γκροτεσκικα θεάματα , απολαυστικά campy ερμηνείες και παραδόξως εξαιρετικά μάχιμα και φουλ πρακτικά εφέ…
Η “πλοκή” επικεντρώνεται σε ένα “Βαμπίρ” (?!) που σκοτώνει κοσμακη για λογαριασμό ενός αποκρυφιστή / Serial Killer.
Ο δεύτερος επιθυμεί να πάρει την εκδίκηση του απέναντι σε εκείνους που τον έριξαν στο κελί ενός ψυχιατρείου. Προφανώς καταφεύγει σε πατροπαράδοτο Σατανισμό ώστε να εκπληρώσει την ατζέντα του.
Παράλληλα ένας , κάπως βαριεστημενος και εκκεντρικός, ντετέκτιβ προσπαθεί να διαλευκάνει τις , αποτρόπαιες και αλλόκοτες δολοφονίες που σημειώνονται στο Λονδίνο.
Στο ενδιάμεσο γινόμαστε μάρτυρες της φρίκης που καραδοκεί τους κατοίκους της πόλης και της καταδίκης τους…
Σε σκηνοθεσία Alex Chandon το CRADLE OF FEAR είναι ένα indie και χαμηλού μπάτζετ B~Movie ποτισμένο από την κορυφή μέχρι τα νύχια με αίμα , σωθικά , γελοία στερεότυπα γύρω από τον σατανισμό και που το συνοδεύουν ορισμένα απαράδεκτα Industrial και “Extreme Metal” τραγούδια.
Οι ερμηνείες σε καμία περίπτωση ΔΕΝ είναι από το πάνω ράφι.
Ο μίστερ Filth υποδύεται έναν σιωπηλό και σχεδόν αιθέριο δολοφόνο που κινείται σε ρυθμούς “THE CROW“…
…και που ονομάζεται “The Man” !
Τον αποκρυφιστή / Serial Killer παίζει ένας “Alan Moore με αναβολικά“…
Ενώ όλοι οι γυναικείοι χαρακτήρες μοιάζουν με την Goth κουλτούρα πελατεία που εντοπίζεται σε ένα live των CRADLE OF FILTH.
Συμπτωματικά σχεδόν όλες οι γυναίκες εδώ έχουν μεγάλα βυζιά !
Πάντως υπάρχει και o Stuart Laing που παραδίδει την μοναδική καλή ερμηνεία του φιλμ και μέσα από την καλύτερη ιστορία της ανθολογίας.
Σε αυτή την ιστορία ένας (φουλ Creepy) κομπιούτερ nerd εθίζεται στην σκοτεινή πλευρά του , αργοκίνητου 00s , ίντερνετ και αποκτά μια επικίνδυνη ψύχωση με τα Snuff movies.
Μια μέσα ο τυπάς ανακαλύπτει ένα παράνομο site που δίνει στους χρήστες την δυνατότητα να “παίξουν” βασανίζοντας άγνωστους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα δωμάτιο.
Φανταστείτε τα online “torture” video Games που προσφέρουν sites τύπου 666 GAMES…
…αλλά σε ανατριχιαστικά ρεαλιστική εκδοχή !
Σταδιακά η ψύχωση του nerd με το site αρχίζει να τον κλονίζει ψυχολογικά και όταν εκείνος αποφασίζει να ερευνήσει την προέλευση του η ιστορία αποκτά ένα άκρως “ζουμερο” και επίπονο twist…
Οι υπόλοιπες ιστορίες της ανθολογίας είναι 50~50.
Η πρώτη φαντάζει σαν ένα κακό Ripoff ταινιών τύπου END OF DAYS, JACOB’S LADDER και WARLOCK. Μια άλλη κινείται στους ρυθμούς του RE~ANIMATOR , καθώς βλέπουμε έναν , φισκα στην κοκαινη, γιαπη να προσπαθεί να ανακτήσει το πόδι που έχασε πριν από χρόνια σε ένα τροχαίο !
Οι σινεφίλ και λογοτεχνικές αναφορές είναι αρκετές εδώ. Το πνεύμα του H.P. Lovecraft σκεπάζει ένα μεγάλο μέρος της ταινίας ενώ σε μια φάση ένας παλαβός κάνει έναν διαχωρισμό ανάμεσα στην τέχνη και το εμπόριο της και μας παραπέμπει στο Mephisto του István Szabó !
Η τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει η κοπέλα μου που έχει εντρυφήσει (και) στο Ουγγρικό σινεμά και που με φουλ σνομπ ύφος δεν αμέλησε να μου επισημάνει την συγκεκριμένη αναφορά…
Η απόφαση του σκηνοθέτη να συνδέσει όλες αυτές τις ιστορίες και να τις ενσωματώσει στο κυνήγι ενός Serial Killer δημιουργεί κάποια θεματακια αφηγηματικής δομής. Το “σενάριο” είναι ότι να ναι και στην περίπτωση που οι ιστορίες ήταν αυτοτελείς τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα.
Ευτυχώς ο Alex Chandon δείχνει να αναγνωρίζει το γεγονός ότι δεν έχει και πολύ “σενάριο” στα χέρια του και εστιάζει κυρίως στο Slashing και το Gore.
Η βία και ο τρόμος του CRADLE OF FEAR ακροβατούν συνεχώς ανάμεσα στην ακρότητα και την campιλα.
Υπάρχουν σκηνές που μοιάζουν να γεννήθηκαν μέσα από μια συνεργασία ανάμεσα σε David Lynch και Roger Corman…
…και που ζεχνουν από γκροτεσκικη και παρανοϊκή αισθητική.
Άλλες πάλι είναι τόσο γραφικές και Edgy που προκαλούν άφθονο γέλιο. Όπως πχ αυτή στην οποία ο μίστερ Filth προσφέρει ως θυσία στον Σατανά μια … ευδιάκριτα ψεύτικη γάτα !
Οι Slashy / Gory σεκάνς του CRADLE OF FEAR έχουν φτιαχτεί με Ολντ σκουλ πρακτικά εφέ και αντανακλούν την μαστοριά των δημιουργών.
Στον αντίποδα έχουμε και κάνα δυο περιπτώσεις όπου επιστρατεύεται 00s CGI και οπτικά το αποτέλεσμα είναι ξεκαρδιστικό.
Σατανισμός , Serial Killers , Κανίβαλοι, δαίμονες, ζόμπι, φαντάσματα, τρελοί επιστήμονες, “βαμπίρ”, τερατώδεις γόνοι του διαβόλου, ανώμαλοι nerds, ένας ύποπτος νάνος…
Όλα τα παραπάνω ο Alex Chandon άλλες φορές τα αποδίδει μέσα από “βίντεο κλιπ” σεκάνς ενώ άλλες πάλι καταφεύγει σε παραδοσιακές μεθόδους , ξεριζωμένες κατευθείαν μέσα από τα σωθικά του σινεμά τρόμου και φαντασίας παλαιότερων δεκαετιών .
Κάπου στο ενδιάμεσο ο σκηνοθέτης περνάει και το κοινωνικό μήνυμα ότι η κατάχρηση κοκαινης ΔΕΝ πρέπει να γίνεται κατά την διάρκεια της οδήγησης αλλά και πώς τα χάπια MDMA σε καμία περίπτωση ΔΕΝ αποτελούν έξυπνη μέθοδο “αντισύλληψης” !
Το CRADLE OF FEAR είναι “B” , αιματηρό αλλά και Sleazy μέχρι το κόκαλο. Η παρουσία του Dani Filth λειτουργεί ξεκάθαρα ως μία “ατραξιόν” που θα σπρώξει την ταινία στο “Extreme Metal” κοινό και στις goth γκόμενες όμως τελικά εδώ ο σκηνοθέτης και το crew του έκαναν τόσο μερακληδικη δουλειά που το πόνημα τους κατέληξε να απευθύνεται σε όλους τους εκτιμητές του , ανεξάρτητου και straight to VHS , Horror…
Υ.Γ. Στην Κατερίνα. Την πιο γοητευτική και γλυκιά “σνομπ” που μπορεί να έχει κάποιος δίπλα του σε προβολή του CRADLE OF FEAR.
THE BAT COUNTRY PRESS part IV : The Final Chapter.... 
Leave a comment